Het was de week van de waarheid. Binnen een ruime week moest het Oranje van Louis van Gaal drie wedstrijden afwerken en proberen aan kop te komen in de poule. Na een moeizame start tegen Noorwegen (1-1) rolde Oranje Montenegro (4-0) en Turkije (6-1) op. Het Nederlands elftal heeft nu de kwalificatie voor het WK 2022 in Qatar een flinke stap dichterbij gebracht.
Het is lang geleden dat ik Oranje zo sterk zag spelen als gisteravond in de Johan Cruyff Arena. Het voetbal riep mooie herinneringen op aan het superbe voetbal in de EK 2008 onder coach Marco van Basten, met klinkende zeges tegen Italië (3-0) en Frankrijk (4-1). Of het Oranje van Guus Hiddink in de WK 1998, met sterren als Patrick Kluivert, Frank de Boer, Edgar Davids en Dennis Bergkamp.
Overrompelend
De start van Oranje-Turkije is overrompelend. Na een mooie dieptepass van Virgil van Dijk wordt een Turkse verdediger ingesloten door enkele Oranjespelers, waaronder Dumfries en Berghuis. Die laatste geeft scherp voor op Davy Klaasen, die kaatst met Depay en de bal in éen vloeiende beweging binnentikt. Een doelpunt om intelijsten. Kort daarna gevolgd door een volgende beauty. Memphis zet een een-tweetje op met Klaassen, die met een halve omhaal verlengt waarna Memphis met grote souplesse de bal in de hoek schuift. Met een panenka, genoemd naar de Tsjechische speler Panenka, die ooit met een subtiel stifje scoorde met een penalty, voltooit Memphis zijn hattrick. Een fraaie goal van invaller Guus Til, en een goed uitgespeelde aanval bekroond door Donyell Malen voltooien het zestal.
Portugese zon
Opvallend is te zien dat bondscoach Louis van Gaal steeds meer op Rinus Michels gaat lijken. Recht voor de raap formulerent met een sappig Amsterdams accent, altijd hamerent op het teambelang. De jaren in de Portugese zon hebben van Gaal goed gedaan. Hij is wijzer, scherper in zijn analyse en hij lijkt minder lichtgeraakt dan vroeger. Bij een persconferentie vooraf aan Holland-Turkije, brandde hij wel voor de hele sportpers chefsport Valentijn Driessen van de Telegraaf af en dat is niet erg chique. Kritiek onder vier ogen en lof in het openbaar, heb ik altijd geleerd. Louis van Gaal anno 2021 heeft dat niet nodig.
Verder niets dan lof. Hij haalt nieuwe talenten als Bijlow, Malacia, Rensch, Gapko, Til en Koopmeiners bij de selectie en laat hen ook rustig debuteren. Linksback Malacia speelt een prima wedstrijd tegen Montenegro, op éen foute terugspeelbal na. Bijlow staat te keepen alsof hij al jaren in het Oranjedoel staat, met rust, lef en overzicht. Rensch en Koopmeiners laten zich direct gelden en tonen hun kwaliteiten. Kortom er zit weer muziek in Oranje.
Duidelijk
Ander sterk punt is dat van Gaal spelers die goed spelen zoals uitblinker Stefan de Vrij laat staan, ook als basisspeler De Ligt weer fit is. Consequent en duidelijk, dat beamen de spelers ook. De pijnlijke nederlaag tegen Tsjechië op het recente EK 2020 (0-2) is weer weggepoetst. Nu alleen maar vrolijke gezichten na afloop, bij de spelers, de coach, de pers en de toeschouwers.
Noorwegen
Gekwalificeerd is Oranje nog niet. Oranje en Noorwegen staan aan kop met beiden 13 punten uit 6. Er staan nog enkele pittige wedstrijden op het programma, onder meer uit tegen Montenegro en de laatste in november thuis tegen de stugge Noren. Maar het plezier in het voetbal is onder van Gaal weer terug. Net als Arne Slot bij Feyenoord heeft hij zijn visie erin geslepen, gecombineerd met goed luisteren naar zijn spelers. Beide coaches maken spelers beter en laten ze in hun kracht spelen. Er zit nog veel rek en progressie in deze leergierige selectie. Daar kun je als voetballiefhebber alleen maar blij mee zijn.
Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.