filmkunst

Het International Film festival Rotterdam bestaat nu 50 jaar. Een goede aanleiding om wat persoonlijke herinneringen en bijzondere hoogtepunten op een rij te zetten. Een uitstekende film raakt je in je kern en verrijkt je leven. Cinema als expressiemiddel. [caption id="attachment_160962" align="alignnone" width="300"] * IFFR baniers.[/caption] Ik kom al sinds het begin van de jaren 80 in het Rotterdamse filmfestival. Toen was het hoofdcentrum nog het gezellige Lantaarn Venster in de Gouvernestraat, nu zetelt filmhuis Kino Rotterdam er. Het was

[caption id="attachment_160648" align="alignnone" width="225"] Tijgerlogo IFFR 2020[/caption] Dit blog gaat over drie totaal verschillende films. ‘The Lighthouse’, een absurdistische black comedy over twee vuurtorenwachters op een verlaten eiland in New England. ‘One Day in the Life of Noah Piugattuk’, over een conflict tussen het leven van de Inuit (Eskimo’s) in het Arctisch gebied en Whiteman een Canadese ambtenaar. Leven volgens de vrije rauwe natuurwetten en leven naar ambtelijke regels. En ‘Piedra Sola’ opgenomen met natuurlijk licht in het Andes gebergte

[caption id="attachment_160648" align="alignnone" width="225"] * Tijgerlogo IFFR 2020[/caption] Elk jaar zet het IFFR enkele filmmakers in de spotlights. Dit jaar zijn de Filmmakers in Focus de Belgische cineast Marion Hӓnsel en de Amerikaanse Beth B. Van Hӓnsel zag ik drie films en een documentaire over haar: ‘Par de là les Nuages’ ( Bij de wolken) + interview. ‘Between the Devil and the Deep Blue Sea’, haar eerst korte film ‘Equilibres’ en haar laatste video essay ‘Il Etait un Petit Navire’