Het 48e International Film Festival Rotterdam (IFFR) heeft zijn filmtenten opgezet in Rotterdam. Onder de inspirerende leiding van artistiek directeur Bero Beijer. Altijd enthousiast en hartelijk. Een goede ambassadeur van de onafhankelijke cinema. Film als kunstvorm.
Olivier Assayas
De openingsfilm van het IFFR voor mij is DOUBLE VIES van Olivier Assayas (1955) uit Frankrijk. Een gewaardeerde en veelzijdige maker in het festival ,die al sinds de jaren 80 in Rotterdam zijn films vertoont. Double Vies gaat over vier personages uit het boeken- en uitgeversvak. Een scherpzinnige uitgever(Guillaume Canet) en zijn acterende vrouw (Juliette Binoche.) Dan is er een lobbesachtige schrijver Leonard ( Vincent Macaigne) met zijn nuchtere en rationele vrouw. Een typische knappe en coole Parisienne.
Thema is de opkomst van het E-book, dat een geduchte concurrent is voor het gedrukte boek .Daar wordt in cafe’s, restaurants en bij de intellectuelen thuis druk over gediscussieerd. In het begin zien we de uitgever in gesprek met de schrijver. Na een lekkere maaltijd en enkele glazen wijn wijst de uitgever Leonard’s nieuwe manuscript af. Alle personages houden er minnaars op na, wat typisch Frans is.
Het knappe van deze film is dat Assayas hele diverse types heeft gecreëerd, die goed in hun rol blijven. De dialoog is puntig en geestig. Vorig jaar vertoonde Assayas zijn sensitieve en verassende film PERSONAL SHOPPER in Rotterdam over een meisje dat contact lijkt te hebben met haar overleden broer.
Met veel verwachting wordt uitgekeken naar de enige Nederlandse film in de Tiger competitie: TAKE ME SOMEWHERE NICE van de Bosnisch/Nederlandse Ena Sendijarevic.(1987) Deze jonge cineaste interviewde ik vorig jaar voor de Dutch Director’s Guild. De film gaat over Alma een twintiger die haar zieke vader gaat opzoeken in Bosnië . Hier ontmoet zij haar onverschillige neef Emir, die geen aandacht voor haar heeft. Dat heeft Denis een vriend van hem zeker wel. Hij blijkt een romanticus en opportunist te zijn.
Ena Sendijarevic is geïnspireerd door filmmaker Jim Jarmusch en zijn deadpan hyper realistische mise- en -scene .
Het ene moment rauw of melancholisch, dan weer uiterst teder. Sendijarevic heeft duidelijk haar eigen tragisch- komische stijl . Ook in de surrealistische cameravoering, die de vervreemding goed voelbaar maakt. Alle debuterende jonge acteurs zijn uitstekend. Ena Sendijarevic, nu wonend in Berlijn, is een filmmaker om scherp in de gaten te houden.
Claire Denis
HIGH LIFE is de nieuwe film van Claire Denis (1946) die een masterclass geeft in Rotterdam. Daarover meer in een volgende IFFR Blog. Denis is bekend van goede, subtiele en rauwe films als 35 SHOTS OF RUM, WHITE MATERIAL en LES SALAUDS.
Dit maal een sciencefiction film met Robert Pattinson (TWILIGHT SAGA EN HARRY POTTER) in de hoofdrol. En Juliette Binoche is gecast als een dubieuze arts die seksuele proeven doet met gevangenen en andere onduidelijke figuren. Er is een zeer erotische scene waarin Binoche naakt in een soort seks machine stapt en in extase raakt.
De film behandelt het lievelingsthema van Claire Denis: lichamelijkheid en buitenstaanders. In haar Masterclass zegt zij hierover dat zij geen voyeur is, maar gefascineerd is in de motieven erachter. High Life is beurtelings teder dan weer wreed en is niet te vergelijken met welke film ooit eerder gemaakt.
Jaap Mees
Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.