Eén van de fijne dingen van het IDFA is dat er altijd bijzondere ontdekkingen worden gedaan. Ik kom er al lange tijd en absolute hoogtepunten van de laatste jaren waren de films en masterclasses van Pirjo Honkasalo (Three Rooms of Melancholia), Viktor Kossakovsky (Tische), Heddy Honigmann (Underground Orchestra), Frederick Wiseman (Titicut Follies) en sinds gisteren komt daar de ‘moeder van de Nouvelle Vague’ Agnes Varda bij.
‘In de documentaire ‘Varda par Agnes’ schetst ‘la grande Dame de la cinema’ Agnes Varda(1928-2019) haar rijke en bewogen filmleven. Zij spreekt haar bezoekers toe in een mooi oud theater van achter een lessenaar. Twee dingen vallen op. Haar haar is grijs, met de onderste laag paars gekleurd, als een muts. En er zit een parmantig houten vogeltje op haar bureau. Quirky is het woord, zoiets als speels en eigenzinnig, maar eigenlijk niet te vertalen.
Jacques Demy
Het bijzondere aan Agnes Varda is dat zij begon als fotograaf en later ook door invloed van Jacques Demy, de filmmaker met wie zij getrouwd was, zelf films begon te maken. In haar manier van kijken is niets vanzelfsprekend. Enkele films die zij maakte zijn ‘Cleo de 5 a 7’, over een zangeres die bang is dat zij kanker heeft, ‘Sans Toi ni Loi’, met een jonge Sandrine Bonnaire als rebellerende zwerfster. Les glaneurs et la Glaneuse, over allerlei verzamelaars en een van haar laatste Visages, Villages, samen met fotograaf en graffiti kunstenaar JR, trekt Varda door Frankrijk en portretteert mensen die ze ontmoetten levensgroot op gebouwen.
Levendig
Agnes Varda neemt de toeschouwers mee in vogelvlucht. Ze blijft niet de hele voorstelling in de stoel zitten, dan weer zit ze aan het strand, of haalt herinneringen op met Sandrine Bonnaire, en bezoekt ze andere locaties uit haar films. In het begin noemt zij drie dingen die belangrijk zijn in haar filmen: inspiratie, creatie en haar werk delen. Varda is een typische Tweeling, geboren op 30 mei dezelfde dag als uw verslaggever. Zij is levendig, creatief, rusteloos, fantasievol en veelzijdig. En bovendien erg betrokken bij de mensen die zij filmt. Met een dakloze in Sans Toi ni Loi, een film over de Black Panter beweging en in Glaneurs filmt zij mensen die overgebleven voedsel op de markt verzamelen. In haar film Visages, Villages loopt een voorbijganger langs een grote foto van Varda en JR. Hij kijkt op en zegt: ‘verrassend dat is wat kunst moet zijn’. Dat geldt zeker voor de inspirerende films van Agnes Varda.
© Foto’s IDFA.
Trailer Varda par Agnes:
Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.