Shakespeareaans Drama op het Binnenhof

Donderdag 1 april wankelde demissionair minister-president Mark Rutte in een uiterst verhit debat in de Tweede Kamer. Laurens Dassen van de nieuwe partij Volt moet zich afgevraagd hebben, waar hij nu is beland. De ophef is door een ongelukkige samenloop van omstandigheden veroorzaakt.

Een persfotograaf maakt er een foto van. Te lezen valt: ‘wat doen we met Omtzigt: functie elders’. Paniek op het Binnenhof. Rutte wordt gevraagd of hij over Omtzigt met de verkenners gesproken heeft. Dit ontkent hij. Later blijkt uit de papieren dat hij heeft gezegd: ‘Je moet wat met Omtzigt: minister maken’.

Op zich is daar niets mis mee zou je denken. Het is de taak van de verkenner om te onderzoeken wie met wie zou kunnen regeren. Het is niet zo dat Rutte heeft gesuggereerd om de gewetensvolle Omtzigt op een zijspoor te zetten.

De pers die over het algemeen flink kritisch is op Rutte, interpreteert dit als: de premier vindt Omtzigt een luis in de pels, we moeten hem uit de Kamer houden.

OPPOSITIE

Je kunt ook het tegenovergestelde beweren. Net als Obama zijn eigen oppositie regelt door enkele Republikeinen op belangrijke functies te
plaatsen, wil Rutte Omtzigt een plaats in de nieuwe regering geven. Dat is een teken van kracht. En natuurlijk niet gespeend van eigen belang.

Het is opmerkelijk dat ex-coalitiegenoten als Sigrid Kaag (D66) en Wopke Hoekstra(CDA) hun ex-minister-president laten vallen. Loyaliteit is vaak ver te zoeken in de politiek.

Zij denken net als vrijwel alle politici eerst aan hun eigen partijbelang. Dan pas aan het landsbelang. Dat verklaart de ogenschijnlijke tweeslachtigheid. CDA,D66 en de CU stemmen tegen een motie van wantrouwen. Ingediend door PVV-leider Geert Wilders.

Maar Kaag en Hoekstra dienen even later wel een motie van afkeuring in. Alleen de integere Gert Jan Segers van de CU plaatst het landsbelang boven het partijbelang. Hij geeft de doorslag zodat de motie van wantrouwen het niet haalt.

CRUX

Niet te ontkennen valt dat het vreemd is dat Rutte eerst zegt dat hij niet over Omtzigt heeft gesproken. Maar later zegt hij dat
‘achteraf verkeerd herinnerd heeft’. Daar zit de crux. Als hij bij de vraag van de NOS-journalist had gezegd: we hebben over Omtzigt gesproken, want hij heeft ruim 342.000 voorkeursstemmen. Dan was er niets aan de hand geweest.

MASSAAL

Maar door zich twee keer iets anders te herinneren, voorziet hij de oppositie van pijlen om op hem te schieten. Dat wordt dan ook massaal gedaan, van populisten tot het linkse blok.

Als de rook is opgetrokken is het zaak weer vooruit te kijken en niet te blijven bakkeleien. Ons land is nog middenin de coronacrisis.

Ook een pleidooi om alles openbaar en transparant te maken, lijkt in theorie mooi, maar in praktijk maakt het de onderlinge tegenstellingen alleen maar groter.

Een nieuwe verkenner heeft mijn voorkeur. Liefst iemand van buiten de politiek met gezag en overwicht.

Afbeelding van Erik Smit via Pixabay